25 grudnia. Dziś uroczystość Bożego Narodzenia

W tradycji chrześcijańskiej, święto to upamiętnia narodziny Jezusa Chrystusa. Boże Narodzenie poprzedza adwent- czterotygodniowy okres przygotowania do świąt i wzmożonego oczekiwania na przyjście Zbawiciela.

To drugie co do ważności święto w liturgii chrześcijańskiej. W tym dniu Kościół wspomina prawdę, że druga Osoba Boska przyjęła ograniczoną i śmiertelną naturę ludzką.

Cud Wcielenia ukazuje jak bardzo Bóg ukochał człowieka: “Tak Bóg umiłował świat, że Syna swojego dał” (J 3,16). Przez Wcielenie spełniła się obietnica, Bóg stał się naprawdę Emmanuelem – “Bogiem z nami”, a człowiek dzięki temu stał się prawdziwym dzieckiem Bożym. Dzięki temu została objawiona prawda o powszechnym braterstwie i godności każdego człowieka, bez względu na różnice kulturowe, rasowe, społeczne czy intelektualne. Bóg Ojciec jest wzorem wszelkiego prawdziwego ojcostwa, fizycznego i duchowego.

Polski patrolog, ks. prof. Józef Naumowicz, jako pierwszy naukowiec ustalił, że pierwsze uroczyste obchody Bożego Narodzenia odbyły się w Betlejem w IV wieku. Przez pierwsze trzy wieki chrześcijaństwa nie obchodzono tych świąt. Wcześniej celebrowano przede wszystkim Wielkanoc. Boże Narodzenie zaczęto świętować, gdy skończył się okres prześladowań chrześcijan.

W Betlejem w 328 r. poświęcono Bazylikę Narodzenia Jezusa, wybudowaną dla uczczenia miejsce narodzin Chrystusa. Ustalił się też zwyczaj, że w wigilię święta patriarcha udawał się w procesji z Jerozolimy do Betlejem, odległego ok. 8 km i tam w Grocie Narodzenia odprawiał w nocy Mszę św., którą później nazwano "Pasterką". To w nawiązaniu do ewangelicznej opowieści o pasterzach, którzy jako pierwsi oddali pokłon nowonarodzonemu Chrystusowi. Potem odbywało się całonocne czuwanie w bazylice wybudowanej nad Grotą Narodzenia. W ten sposób zaistniały pierwsze wigilie jak i pierwsza pasterka. I ta tradycja kontynuowana jest do dziś.

Początkowo obchody w Betlejem miały miejsce 6 stycznia, a w późniejszym okresie 25 grudnia. Chodziło o symboliczną wymowę przesilenia zimowego, kiedy to dzień jest najkrótszy, a noc najdłuższa. Przesilenie zimowe najlepiej bowiem obrazuje fakt przyjścia Zbawiciela, które jest przedstawione jako nastanie światłości. Światło, które rozświetla mroki nocy, to symbol narodzin Chrystusa, który pojawia się w Ewangeliach. Światłość ta objawiła się w nocy pasterzom i prowadziła później Mędrców. Chociaż faktycznie przesilenie zimowe ma miejsce z 22 na 23 grudnia, w czasach rzymskich uznawano, że następuje 25 grudnia – i dlatego wtedy ustanowiono Boże Narodzenie.

Tego dnia kapłani odprawiają trzy Msze święte: anielską, pasterską i królewską ku czci — aniołów, pasterzy i królów — którzy złożyli hołd Bożej Dziecinie. Zwyczaj ten zachował się najpierw w Kościele w Jerozolimie. Po Mszy świętej, odprawionej w Betlejem o północy, powracano do Jerozolimy i odprawiano drugą Mszę świętą rano w kościele Zmartwychwstania Pańskiego. Wreszcie, aby dać pełny upust radości, w południe odprawiano trzecią Mszę świętą w kościele katedralnym. Kościół wyraża tak wielką radość z narodzenia Pana Jezusa, że przez osiem dni (oktawa) obchodzi to święto.