Hiszpania: 6 listopada beatyfikacja trzech kapucynów- męczenników

2021-11-05 12:34
Manresa
Autor: Josep Renalias/wikimedia commons

Uroczystość odbędzie się w bazylice Matki Bożej w Manresie– mieście nawrócenia się św. Ignacego Loyoli. Ku chwały ołtarzy zostaną wyniesieni trzej kapucyni hiszpańscy, ofiary pierwszych dni wojny domowej w Hiszpanii. Mszy św. beatyfikacyjnej będzie przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro.

Jak mówi biskup diecezji Vic, na terenie której leży Manresa, Romà Casanova- ta po raz pierwszy w czasach nowożytnych będzie przeżywała beatyfikację”. Podkreślił, że świadectwo tych sług Bożych „jest przykładem wierności, który zachęca nas do kroczenia naprzód, mimo trudności, na jakie napotykamy na naszej drodze wiary”.

Oto krótkie życiorysy przyszłych błogosławionych Katalończyków:

Bł. Benedykt ze Świętej Colomy de Gramenet urodził się jako Josep Domènec i Bonet 6 września 1892 roku w Santa Coloma de Gramenet koło Barcelony w skromnej i głęboko katolickiej rodzinie chłopskiej. Wkrótce po przyjęciu I komunii, wstąpił do niższego seminarium w Barcelonie. W 1909 roku rozpoczął nowicjat u kapucynów w prowincji barcelońskiej Arenys de Mar. Przyjął imię Benedykt. Święcenia kapłańskie przyjął w maju 1915 r. Prowadził ascetyczny tryb życia, łącząc dążenie do świętości z duchowością franciszkańską i starając się wpoić te wartości nowym kandydatom do zakonu jako ich ojciec duchowny. Był wielkim zwolennikiem odnowy liturgicznej. Pod wpływem benedyktynów z Montserratu zreformował swój klasztor w Manresie w duchu franciszkańskiej prostoty i dbałości o piękno liturgii. Gdy latem 1936 roku w Hiszpanii wybuchła wojna domowa między lewicowo i antyklerykalnie nastawionymi republikanami, a siłami prawicowymi gen. Franco, życie zakonników znalazło się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. I rzeczywiście, w lipcu tegoż roku milicjanci republikańscy zniszczyli i spalili zabytkowy klasztor w Manresie. Zakonnicy uciekli, chroniąc się w pobliskich domach. Jednym z nich był Benedykt. Duchowny ukrywał się w pobliskiej miejscowości Rocafort i Vilomara, ale został wydany. Milicjanci torturowali go, próbowali zmusić do wyrzeczenia się wiary. Ostatecznie zamordowali go w La Culla koło Manresy. Jak opowiadali potem świadkowie, przed śmiercią zakonnik przebaczył swoim oprawcom.

Bł. Dominik z Sant Pere de Riudebitlles urodził się jako Joan Romeu i Canadell 11 grudnia 1882 w Sant Pere de Riudebitlles koło Barcelony w rodzinie rolniczej. Miejscowy proboszcz dostrzegł w nim zalążki powołania. Pomógł mu dostać się na studia w Seminarium Soborowym w Barcelonie. Po święceniach kapłańskich, rozpoczął nowicjat u kapucynów. Śluby czasowe i wieczyste złożył odpowiednio w 1909 i 1912 roku. Przyjął imię Dominik. Już w okresie formacji pełnił posługi przepowiadania i spowiedzi. W 1917, po 4 latach pobytu w Tarragonie, wyjechał jako misjonarz do Kostaryki i Nikaragui. Wrócił stamtąd po 13 latach intensywnej pracy duszpasterskiej, schorowany i silnie wyczerpany. Najpierw zamieszkał w klasztorze w Sarriá, potem w Arenys de Mar i wreszcie w Manresie. W nocy z 27 na 27 lipca 1936 został aresztowany, dotkliwie pobity i rozstrzelany w Pont de Vilomara koło Manresy.

Bł. Józef Oriol (Josep Oriol de Barcelona) urodził się jako Jaume Barjau i Martí 25 lipca 1891 w stolicy Katalonii w pobożnej i zamożnej rodzinie. Pociągany ideami i postacią św. Franciszka z Asyżu, wstąpił do zakonu kapucynów i przyjął święcenia kapłańskie jako Józef Oriol. Mieszkał w różnych klasztorach, ostatecznie w 1925 osiadł w Manresie, w której pozostał już do końca życia. Oprócz posługi duszpasterskiej, zwłaszcza kaznodziejstwa i spowiedzi, a także kierownictwa duchowego, zajmował się badaniami historycznymi, związanymi z jego zakonem, szczególnie w dziedzinie muzyki i liturgii. 24 lipca 1936, niosąc komunię świętą dla siostry klaryski, został rozpoznany i aresztowany przez milicję, która rozstrzelała go koło Manresy.

24 stycznia 2020 roku papież Franciszek podpisał dekret uznający męczeństwo trzech kapucynów. W sobotę cała trójka zostanie wyniesiona ku chwale ołtarzy.

Źródło:ekai