[WYWIAD ARCHIWALNY] "Portrety Plusa" z Mirosławą Zielony, zmarłą dziś emerytowaną dyrektorką PCPR w Koszalinie

Zmarła Mirosława Zielony, wieloletnia dyrektor PCPR w Koszalinie. Miała tylko 62 lata. Współpracownicy, znajomi i przyjaciele pogrążeni w smutku. A kim była? Co było dla niej najważniejsze? O tym opowiadała w Radiu Plus w programie "Portrety Plusa". Publikujemy obszerne fragmenty tej rozmowy.

Od ponad 20 lat zaangażowana w pomoc rodzinom, znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, pełniąc różne funkcje w PCPR w Koszalinie.

„Była człowiekiem czynu, a słowa przekuwała w działanie. Zawsze uczynna, uśmiechnięta, gotowa, by służyć innym. Pełna planów na przyszłość. Trudno znaleźć słowa oddające jej osobowość. Była niesamowitym człowiekiem… Nigdy nikomu nie odmówiła pomocy i nigdy nie zabrakło jej czasu dla drugiej osoby. Była też aktywnym lokalnym samorządowcem, zaangażowanym w sprawy społeczności Powiatu Koszalińskiego”- czytamy na stronie PCPR w Koszalinie.  Koleżanki i koledzy z pracy piszą, że „praca zawsze była jej pasją a Centrum, było jej drugim domem. Była dobrym szefem, pełna empatii, miłości i spokoju. Teraz pozostała pustka i żal. Żal niemożliwy do zaakceptowania”.

Mirosława Zielony studiowała m.in. mediacje społeczne na Uniwersytecie Szczecińskim. Pracowała m.in. jako kurator rodzinny w Sądzie Rejonowym w Białogardzie, jako pedagog szkolny i dyrektor w Szkole Podstawowej nr 2 w Sianowie, a od 2001 roku pracowała w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Koszalinie, jako wicedyrektor, główny specjalista i dyrektor.

Była również członkiem zarządu Powiatu Koszalińskiego i kilka kadencji radną powiatu. Pełniła także inne ważne funkcje, m.in. zastępcy przewodniczącego Rady Pomocy Społecznej IX kadencji przy Ministrze Rodziny i Polityki Społecznej; wiceprzewodniczącej Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Powiatowych i Miejskich Ośrodków Pomocy Rodzinie Centrum z siedzibą w Busku Zdroju i  wiceprzewodniczącej konwentu dyrektorów PCPR Województwa Zachodniopomorskiego.

W wywiadzie, jakiego udzieliła Radiu Plus, w ramach cyklu „Portrety Plusa”, którego obszerne fragmenty publikujemy ponownie, opowiadała o swoim zaangażowaniu na rzecz Polaków, żyjących na Wschodzie. Uczestniczyła w ponad 20. Konwojach humanitarnych dla Polaków zamieszkałych poza obecnymi granicami Polski (Białoruś, Litwa, Ukraina, Rumunia). Były to wyjazdy również z delegacjami  Straży Granicznej do Polskiej Szkoły w Pikiliszkach.

Mirosława Zielony z ramienia Fundacji Dzieci Niczyje certyfikowała przyjazne pokoje przesłuchań dzieci pokrzywdzonych przestępstwami (Spokój w Sądzie Okręgowym w Koszalinie). Była także współpracownikiem Fundacji La Strada, zajmującej się przeciwdziałaniem handlowi ludźmi.

W wywiadzie „Portrety Plusa”, którego gościem  Mirosława Zielony była we wrześniu dziesięć lat temu, dzieliła się swoimi radościami z pełnionych obowiązków, wspominała dzieciństwo w Mirosławcu, opowiadała o swojej rodzinie (która na przestrzeni tych lat jeszcze się powiększyła), szczególnej więzi z siostrą bliźniaczką i przyjaźniach, które pielęgnowała od dzieciństwa. Zachęcamy do wysłuchania tej rozmowy. 

A jak Mirosławę Zielony wspominają przyjaciele i współpracownicy? Kliknij [tutaj].