Liturgia stacyjna w kościele św. Stanisława Kostki w Krakowie-Dębnikach
- Kiedy gromadzimy się w tym kościele stacyjnym królewskiego miasta Krakowa, wokół Chrystusowego ołtarza, prosimy z wielką pokorą i wiarą dla siebie, ale przede wszystkim dla innych, o moc wiary Abrahama. O moc wiary Abrahama, która jest gotowa pokonać to wszystko, co po ludzku rzecz biorąc, jest niemożliwe – mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podczas liturgii stacyjnej w kościele św. Stanisława Kostki w Krakowie-Dębnikach.
– Witamy i dziękujemy, że wprowadziłeś w naszym mieście zwyczaj pielgrzymowania do kościołów stacyjnych. Przybyłeś do naszej parafii, która przed ponad 80 laty była parafią św. Jana Pawła II, a który w Rzymie odnowił to szczególne pielgrzymowanie – powiedział do arcybiskupa na początku Mszy św. proboszcz parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie-Dębnikach ks. Stanisław Oskwarek SDB. Przypomniał, że duchowość liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów: pokutnego charakteru celebracji, ukazania miasta i przybycia biskupa do wspólnoty. – Księże Arcybiskupie, prosimy Cię o przewodniczenie tej wspólnej modlitwie i dodanie nam otuchy, wiary, miłości, a przede wszystkim w tym roku jubileuszowym nadziei, w dźwiganiu naszych codziennych krzyży – dodał.
Metropolita powiedział w homilii, że „czynić czyny Abrahama” to znaczy zawierzyć Bogu całkowicie i być nawet gotowym ofiarować własnego syna. Bardziej precyzyjnie czyny Abrahama określa Dekalog, dany przez Stwórcę narodowi izraelskiemu. Pierwsze przykazanie było bardzo rozbudowane i składało się z trzech części. Wiązały się z nim konsekwencje, a także obietnica. Struktura pierwszego przykazania znalazła swe odbicie w próbie, której poddano trzech młodzieńców podczas niewoli babilońskiej. Zostali oni wrzuceni do rozpalonego pieca, ale Bóg okazał im miłosierdzie, zsyłając swego anioła. Zdumiało to króla Nabuchodonozora, który uznał wielkość samego Boga. – To właśnie znaczy pełnić czyny Abrahama: wierzyć Bogu całkowicie aż do końca – skomentował arcybiskup.
Spór o to, kto jest synem Abrahama, stał się istotą dyskusji między Chrystusem, a Żydami. Zbawiciel wskazywał, że można pochodzić z rodu Abrahama, ale wcale nie znaczy to, że się będzie pełniło czyny Abrahama. – Istotą wolności nie jest pochodzenie czysto biologiczne od Abrahama, ale czystość serca – zaznaczył abp Marek Jędraszewski. Spór Jezusa z Żydami przybrał najbardziej dramatyczny wyraz wtedy, kiedy Zbawiciel stanął przed obliczem Kajfasza. Arcykapłan osądził wtedy Chrystusa, nie wierząc Mu i zarzucając bluźnierstwo. – Znowu wracają słowa Pana Jezusa z dzisiejszej Ewangelii. Chcecie mnie zabić? Tego nie czynił Abraham. To nie są czyny Abrahama. Czyn Abrahama polega na tym, żeby wierzyć Bogu aż do końca – wskazał metropolita krakowski.
Arcybiskup przypomniał, że tego dnia wierni łączą się duchowo z kościołem św. Marcelego, w którym został konsekrowany papież Bonifacy I. Świątynia ta w 1519 r. prawie cała spłonęła. Pozostały tylko mury zewnętrzne i krzyż, co zostało uznane za cud. Gdy trzy lata później wybuchła zaraza, ludzie wędrowali z tym krzyżem do dzielnic miasta i wszędzie, gdzie dotarli, choroba ustawała. Ten krzyż także później znalazł potwierdzenie swej cudowności. W 2000 r. św. Jan Paweł II odbywał nabożeństwo pokutne, podczas którego obejmował go, prosząc o przebłaganie. W 2020 r. podczas pandemii koronawirusa papież Franciszek samotnie udał się do bazyliki Santa Maria Maggiore, by prosić o pomoc Matki Bożą, a potem do kościoła San Marcello, prosząc przed krucyfiksem o ocalenie. – Swoją wiarą i zawierzeniem obydwaj wielcy następcy świętego Piotra na Stolicy Piotrowej: Jan Paweł II Wielki i ojciec święty Franciszek pokazali, co znaczy mieć wiarę Abrahama. Co znaczy zawierzyć Bogu do końca, błagając o łaskę nie tylko dla siebie, ale dla całego ludu – zauważył abp Jędraszewski. – Kiedy gromadzimy się w tym kościele stacyjnym królewskiego miasta Krakowa, wokół Chrystusowego ołtarza, prosimy z wielką pokorą i wiarą dla siebie, ale przede wszystkim dla innych o moc wiary Abrahama. O moc wiary Abrahama, która jest gotowa pokonać to wszystko, co po ludzku rzecz biorąc, jest niemożliwe – zakończył.
Kościół św. Stanisława Kostki jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej bazyliki św. Marcelego. Po Mszy św. odbyła się adoracja w ciszy Najświętszego Sakramentu, która potrwała do godz. 21.00.
