Park Miniatur w Warszawie

Na razie znajduje się w fazie projektowej, choć obiekty, które moglibyśmy w nim oglądać są już w dużej mierze wykonane. Park Miniatur - coś takiego ma powstać w stolicy. Pracuje nad tym sztab ludzi a rozmowy z miastem trwają.

Znajdujący się w zaawansowanej fazie projektowej park to w gronie licznych tego rodzaju ekspozycji europejskich przedsięwzięcie znacząco bardziej ambitne. Nie ogranicza się tylko do modeli budynków, ale poprzez efekty wizualne edukuje odbiorcę i zachęca go do aktywnego uczestnictwa w inscenizacji. W strefie Warszawa zostaną zaprezentowane najcenniejsze lub najbardziej charakterystyczne budowle i całe fragmenty miasta, które nie przetrwały do naszych czasów, zniszczone przez wojnę, albo po prostu rozebrane i zastąpione innymi. Twórcy PMWM uznali, iż nie ma sensu modelować w Warszawie zachowanych budowli lokalnych, które nieopodal można obejrzeć w oryginale. Każdy model uzyska wygląd z epoki, w której prezentował się najbardziej efektownie. W obrębie danego sektora staną budowle, które istniały niegdyś na tym samym obszarze (np. Osi Saskiej), ale w najzupełniej różnych epokach. W strefie PMWM poświęconej Mazowszu zostaną zaprezentowane zarówno budowle zachowane, jak i całe zespoły architektury z dawna nieistniejącej. Jest to motywowane chęcią rekonstrukcji najistotniejszych elementów dawnego mazowieckiego krajobrazu kulturowego, który w ciągu wieków uległ spustoszeniu. Tworzyły go nie tylko zamki, pałace, dwory, kościoły, zabudowa wiejska, wiatraki i karczmy, ale też np. małe miasteczka z polsko-żydowskim folklorem. Najcenniejsze zachowane budowle charakteryzuje ogromne rozproszenie w terenie, toteż zestawienie ich w parku razem z tymi nieistniejącymi wydaje się nieodzowne. W sumie obie strefy parku mają zgromadzić ok. 50 obiektów, przy czym pierwsza ich grupa zostanie wyeksponowana już za dwa lata. Metodyka i technologia Budowa precyzyjnych modeli w skali 1:25 jest poprzedzona zgromadzeniem wszelkiej dostępnej dokumentacji, a więc rysunków projektowych, pomiarów, map, fotografii, rycin, itp. Na ich podstawie wybiera się moment w dziejach ewolucji wyglądu budowli, który zostanie odzwierciedlony w modelu. Następnie powstaje projekt architektoniczny, komputerowo przetwarzany na trójwymiarowy obraz. W tej samej technologii opracowuje się również poszczególne elementy wystroju, seryjnie produkowane przez drukarki 3D lub frezarki. Wielometrowe bryły modeli powstają z płyt, w których trzeba powycinać nierzadko i kilkaset otworów. Na bryle o odtworzonej kolorystyce z epoki montuje się dachy, rynny i setki innych elementów oraz nakłada elementy wystroju zewnętrznego (kolumny, rzeźby, sztukaterie itp.), które są odpowiednio fakturowane, barwione i wizualnie nieco postarzone. Zespół Autorem pomysłu i osobą, która wprowadziła go w czyn jest Rafał Kunach, przedsiębiorca budowlany, który realizuje swe dawne marzenia. Pierwsi po Bogu to: architekt Agnieszka Cholewa, odpowiedzialna za projektową część programu, za zespół architektów i grafików komputerowych, a także za kontakty zewnętrzne oraz architekt Rafał Telęga – szef zespołu modelarzy. Trzeci zespół to konsultanci – eksperci w dziedzinie historycznej architektury Warszawy: Krzysztof Jaszczyński i Ryszard Mączewski z Fundacji Warszawa1939.pl, Marta Szczeblewska-Korkus ze Stowarzyszenia Saski 2018 oraz Jarosław Zieliński z miesięcznika Stolica.